- نام طلب (دِ شِ کَ)
طالب نام. نامجو. جویای نام. که جویا و خواستار شهرت و آوازه است. شهرت طلب
معنی نام طلب - جستجوی لغت در جدول جو
- نام طلب
نام خواه نامجوی آنکه طالب نام وشهرت است شهرت طلب: چنین پاسخ آوردمنذربراوی که ای پرهنرخسرونامجوی، طالب مقام ومنصب، شجاع دلاور، روزدهم از هر ماه جلالی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دِ فَ)
لغت نامه دهخدا
گدا. آنکه قوت و غذا از دیگران می طلبد، که پی کسب رزق و تأمین معاش شود، مال دوست. پول پرست. مقابل نام طلب
جوینده مقام و آنکه پیوسته خواهد از مناصب و مشاغل فروتر به مناسب و مشاغل بالاتر دست یابد
کار خواه دلیر آنکه در جستجو و تلاش کار است، کار زار طلبی شجاعت بهادری
آنکه به اراده خویش آماده شود که کاری را بر عهده گیرد. داو خواه جمع داو طلبان (داوطلبین بسیاق عربی که متداول شده غلط است)
آنکه در طلب مراد و مقصود خویش است کامجوی: (این هوس پیشگان کام طلب همه دوشاب دل تو شکر لب) (ضیاء اصفهانی)، عشر طلب عیاش
طلب نام شهرت طلبی: نامجویی دولت آزموده دهمی بی شک ترا نامجویی راچودولت نیست هیچ آموزگار. (مسعودسعدلغ)، منصب جوییجاه طلبی، شجاعتدلاوری
